14 mei 2020

𝘋𝘦 𝘵𝘳𝘰𝘰𝘴𝘵𝘷𝘰𝘨𝘦𝘭 𝘬𝘰𝘮𝘵 𝘮𝘦𝘵 𝘦𝘦𝘯 𝘭𝘪𝘦𝘥, 𝘦𝘯 𝘢𝘭𝘴 𝘩𝘪𝘫 𝘷𝘰𝘰𝘳 𝘫𝘦 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘨𝘦𝘻𝘰𝘯𝘨𝘦𝘯, 𝘷𝘭𝘪𝘦𝘨𝘵 𝘩𝘪𝘫 𝘸𝘦𝘨 𝘮𝘦𝘵 𝘫𝘰𝘶𝘸 𝘷𝘦𝘳𝘥𝘳𝘪𝘦𝘵.

Het komt niet vaak voor dat je zo’n mooi mens als Giny ontmoet. Maar wij zijn vandaag de gelukkigen. Ze neemt ons na een warm welkom mee om haar werktafel te bekijken. ‘De Gouden Eeuw inspireert me,’ vertelt de vrouw die niet zo goed is in niets doen. De tafel ligt vol met verschillende bakken, met daarin op kleur gesorteerde knipsels. De kunstenares schildert portretten. ‘Daarin verwerk ik bloemen, vogels en insecten. Kijk!’ In de woonkamer hangt een kleurrijk schilderij waar we de lagen papieren details ontdekken, bijna onzichtbaar verwerkt. ‘Vooral kinderen vinden het leuk om te kijken wat er allemaal in mijn schilderijen verstopt zit.’ Maar nu heeft ze een nieuw kunstproject: ‘Ik was op zoek naar een vogelnaam en toen kwam ik het woord troostvogel tegen.’ Het woord raakte haar. En de uitleg helemaal, en niet onterecht. ‘Een troostvogeltje is een onderdeel van een oud gebruik in Kenia en Tanzania. Ze worden gezien als een troost- en geluksbrenger. Wanneer iemand in de put zit en steun kan gebruiken, geven familieleden en vrienden een vogeltje cadeau. Een simpel gebaar om mensen even op te vrolijken.’ Bij de kringloopwinkel zoekt Giny naar boeken over vogels en insecten. Daaruit knipt ze thuis alle afbeeldingen die ze zou kunnen gebruiken voor haar werk. Groot en klein, in alle kleuren. Zo begint ze haar troostvogeltjes-werk. Op een laag karton, borduurt ze een rand vlasdraad, ze plakt er handgeschept papier op en dan creëert ze een diepte collage van vogels en bloemen. ‘En op de achterzijde schrijft ik altijd iets persoonlijks om te laten weten dat ik aan je denk.’ Ruim vijftig vogels heeft Giny inmiddels verzonden. ‘Aan familie en vrienden, maar ook vrienden van vrienden. Mensen die ik soms niet ken, maar het wel kunnen gebruiken.’ De reacties overweldigen. ‘Mensen zijn ontroerd, geraakt, maar krijgen hoop uit het symbool wat het met zich meebrengt.’ Niet alleen de mensen die Giny’s troostvogeltjes mogen ontvangen zijn geëmotioneerd. ‘Het doet mij zoveel goed om er mee bezig te zijn,’ vertelt ze ons met een voorzichtige glinstering in haar ogen. En het doet ons dan weer zoveel goed dat er mensen als Giny zijn. Die kleur en hoop brengen aan de wereld. Gewoon, omdat het kan.

𝘋𝘦 𝘵𝘪𝘵𝘦𝘭 𝘷𝘢𝘯 𝘥𝘪𝘵 𝘢𝘳𝘵𝘪𝘬𝘦𝘭 𝘪𝘴 𝘦𝘦𝘯 𝘨𝘦𝘥𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘷𝘢𝘯 𝘋𝘳𝘴. 𝘗. 𝘏𝘦𝘳𝘮𝘢𝘯 𝘷𝘢𝘯 𝘝𝘦𝘦𝘯 𝘩𝘦𝘦𝘧𝘵 𝘥𝘪𝘵 𝘨𝘦𝘥𝘪𝘤𝘩𝘵 𝘮𝘶𝘻𝘪𝘬𝘢𝘢𝘭 𝘰𝘮𝘭𝘪𝘫𝘴𝘵.